سلام علیکم

محضر فقیه مجاهد حضرت آیت الله سیفی مازندرانی ^{(حفظه الله)}

اگر پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) معصوم است و گناه نمی کند پس چرا در سوره فتح آیه 2 بیان شده که خدا گناهان تو را می بخشد؟ آنجا که می فرماید:«إنّا فتحنا لك فتحاً مبینا * لیغفر لك الله ما تقدَّم من ذنبك و ما تأخّر»  مهدی جعفری نیا

         بسمه تعالی

مقصود از گناهی که در قرآن مجید به پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله و سلم) و سایر أنبیاء در مواردی نسبت داده شده است فعل حرامی که برای سایر افراد بشر معصیت است نمی باشد، بلکه افعالی است که احیاناً از آن حضرات انبیاء صادر می شد که مناسب شأن آنان نبود، گرچه معصیت موجب عذاب نبوده است. و از این گونه افعال در کلمات و تعابیر علمای دین به ترک اولی تعبیر شده است. علامه‏ی مجلسی در کتاب بحار الأنوار ^{(بحار الانوار: ج 11، ص 155 - 203)} روایات زیادی در بابی به این عنوان نقل کرده است. و نیز در صحیحه علي بن رئاب از امام صادق (علیه السلام) روایت شده است که رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) از اینگونه افعال – که مقتضای عادی ارتباط با مردم بوده است، و ترک آن نزد خدا محبوب تر بود – هر شبانه روز صد بار استغفار می کرد. در این روایت حضرت فرمود:«إنّ رسول الله (صلی الله علیه و آله) کان یتوب الی الله و یستغفره في کل یوم و لیلة مأة مرّة من غیر ذنب؛ إنّ الله یخصّ أولیائه بالمصائب لیأجرهم علیها من غیر ذنب».^{(کافی: ج 2، ص 450، ح 2)} و این معنا موافق وجدان و مورد مشاهده است که قباحت افعال با اختلاف عظمت و بزرگی شخصیتها متفاوت است. و اما در برخی روایات دوائی (تفسیر  البرهان: ذیل آیه‏ی مزبوره) که «ذنبك» به گناهان قریش و یا شیعه تفسیر شده است خلاف ظهور وضعی آیه بوده و نیز ضعیف السند است. و اما جمله‏ی معروف:«حسنات الأبرار سیئات المقربین» روایت نیست، بلکه کلمات برخی حکمای ربانی است. ما در این باره بحث جامع و مفصّلی در کتاب «البراهین الواضحة» ^{(ج 4، ص 180 – 210)} کرده ایم.

تاریخ: 29 ربیع الأوّل 1442ھ.ق

برابر با: یک شنبه 25 آبان 1399 ھ.ش

حوزه علمیۀ قم:

علی اکبر سیفی مازندرانی